แด่สังคมอันสงบสุข ที่มีความวิปลาสอยู่คู่ขนาน ในสถานการณ์ที่สิทธิเสรีภาพตกต่ำเป็นเวลายาวนาน ความอยุติธรรมกลายเป็นมาตรฐานปกติสิ่งละอันพันละน้อยที่สะสมไว้ในกระเป๋าเริ่มมีน้ำหนักมากขึ้นเรื่อยๆ จนบางเวลาเหมือนมันชักปริ โลกมีสองใบคู่ขนาน ใบหนึ่งผู้คนอยู่อย่างสว่างไสว ส่วนอีกใบมืดมิด โหดเหี้ยม และน้อยคนนักจะเหลียวแล ผู้อยู่หว่างกลางโลกสองใบจึงรักษาความปกติสุขแห่งจิตได้ยากยิ่ง ท่ามกลางพลังร้อนแรงแห่งการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น มันจึงเหมือนการเปิดกระเป๋าอวดของสะสมเก่าๆของผู้สังเกตุการณ์คนนึง เพื่อแบ่งปันส่วนเสี้ยวประสบการณ์อันอัปลักษณ์ในทศวรรษก่อนหน้า และด้วยความมุ่งหวังอันทะเยอทะยานว่า มันอาจเป็นเชื้อเพลิงเล็กๆแก่ความเปลี่ยนแปลงในทศวรรษต่อๆไป